Bir ulus düşünün ki yediden yetmişe tüm fertleri, işgal altında olan yurtları için bağımsızlık mücadelesine girmiş. Eli silah tutanlar cephede savaşırken sağlıkçılar yaralılarla ilgileniyor, imamlar şehitlerle; anneler aşlarla giysilerle, demirciler toplarla tüfeklerle... Herkes, yapabileceği her şeyle birlikte canını koyuyor ortaya İstiklâl uğruna. Bir öğretmen, bir vaiz, bir hafız, bir şair... Yazmak geliyor elinden, sözleriyle güç vermek cansiperane kan döken Mehmetçik'e. Ve derken milli mücadelenin fitilini ateşleyen o dizeler dökülüyor kaleminden. Cumhuriyetimizin adeta bir namus, bir şeref belgesi olan İstiklâl Marşı, hayat buluyor Mehmet Âkif Ersoy'un ellerinde ve yüz yıl sonra bugün, hala aynı etkiyle vatan sevgisi aşılıyor damarlarımıza.

   Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk'ün ve aziz şehitlerimizin bağımsızlık mücadelesine, kalbindeki vatan sevgisi ve kalemiyle destek veren Mehmet Âkif Ersoy'u, hepimiz örnek alabilmeliyiz. Vatan savunması ve bağımsızlık için illa cephede savaşmak gerekmez. "Vatanımı seviyorum!" diyen herkesin, vatanı için yapabileceği en iyi şey; işini, mesleğini, ödevini layıkıyla yerine getirmesidir.

   Mehmet Âkif Ersoy'u saygı ve rahmetle anıyor ve İstiklâl Marşı'mızın yazılışının yüzüncü yılına şahit olmaktan kıvanç duyuyorum.