Page 60 - PAYDAŞ 1. SAYI

P A YD A Ş Hilal ARSLAN ŞEKER
BOŞANMA VE ÇOCUK ÜZERİNDEKİ

ETKİLERİ

Boşanma, günümüzde yalnızca eşlerin karşı karşıya kaldığı bir problem değildir. Genellikle
boşanan çoğu çiftin çocukları bulunmaktadır. Bu yüzden boşanma, çocuklarında yoğun bir
şekilde maruz kaldıkları süreçtir. Dolayısıyla, bu süreç aile için pek çok değişikliği beraberinde
getirmektedir. Bu değişiklikler çocuğa zarar verici olarak görülmemektedir. Çocuğun bu
süreçten etkilenmesi ebeveynlerin çocukları ile ilişkisine dayanmaktadır. Gerek dünya da
gerek ülkemizde artan boşanma oranları bu konudaki araştırmaların genişletilmesini zorunlu
kılmaktadır (Öngider, 2013).
Boşanmak mı yoksa Çocuk için Evliliği Sürdürmek mi?

ireylerin psikolojik ve Hatta yapılan pek çok araştırma kendi hayatlarını, kendi arala-

sosyal gelişimlerini sonuçları, boşanma sonrası ço- rındaki ilişkiyi ve çocuklarıyla
Bsağlıklı tamamlama- cuğun psikolojik uyum, sosyal olan ilişkilerini nasıl devam et-
ları açısından çocukluk çağı ve ilişkiler, akademik başarı gibi tirdikleridir (Amato 1993, Sun 2000, But-
ebeveyn-çocuk ilişkisi önemli birçok alanda sorunlar yaşaya- ler ve ark. 2002, Gale ve ark. 2002, Butler
bir yere sahiptir. Boşanma, ye- bildiğini göstermektedir. (Amato 2003; Akt. Öngider Gregory, 2016).

tişkinler için dahi zorlu bir süreç- ve Gilbreth 1999, Wang ve Amato 2000, Bazen anne babalar, çatış-
ken bu durum çocuk açısından Wolchik ve ark. 2000, Isaacs 2002, Sun ve malı evlilik sürecine rağmen bo-
anlamlandırılması zor bir yaşan- Li 2002, Anthony ve ark. 2014, Havermans şanma eylemini gerçekleştirmez
2014; Akt. Öngider Gregory, 2016).
tıdır. Çocuğun kendini güvende Boşanma sürecine çocuğun ve çocukları için devam ettirilen
hissettiği, bağlı bulunduğu aile uyumunu etkileyen faktörler; mutsuz evliliğin daha yararlı ola-
bundan sonra ikiye bölünecek- cağına inanırlar. Oysa çatışmalı
boşanma süreci ve eşlerin bir-
tir (Amato 1994, Benedek ve Brown, 1995; birlerine karşı tavırlarıdır. Diğer bir ailede çocuk rol model aldığı
Lamb ve ark. 1997; Woodward ve ark. 2000; ebeveynlerden sağlıksız iletişim
Furstenberg ve Kiernan 2001; Isaacs 2002; faktörler ise eşlerin evliliklerinin yollarını öğrenerek dış dünya-
Butler 2003; Akt.Öngider Gregory, 2016). bitmesini nasıl karşıladıkları,
59